"Το σημαντικό είναι πως ο Ζουλ είναι ζωντανός, αυτό είναι το σημαντικότερο για εμάς. Πολεμάει με όλα τα όπλα που διαθέτει, ωστόσο νευρολογικά δεν είμαι σίγορος πως μπορεί να κάνει πολλά τώρα. Βλέποντας τον να μάχεται δίνει ελπίδα σε όλους εμάς που τον αγαπάμε, είναι σημαντικό για εμάς. Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα, αν και μετά από λίγο ελπίζεις να γίνει ένα θαύμα. Κάθε μέρα είναι δύσκολη. Η κατάσταση του είναι στάσιμη. Δεν έχει παρουσιάσει τη νευρολογική πρόοδο που θα θέλαμε. Όταν σηκωνόμαστε κάθε πρωί, σκεφτόμαστε τη ζωή του Ζουλ, σκεφτόμαστε και το θάνατο του. Πρέπει να σκεφτούμε το θάνατο γιατί βρισκόμαστε σε μια κατάσταση όπου πολλά μπορούν να συμβούν. Είναι τρομερό. Νομίζω πως όλοι σταματήσαμε να ζούμε εκείνη τη μέρα, την 5η Οκτωβρίου, δεν το περιμένει κανείς. Ο Ζουλ δεν θέλει να είναι καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Δεν είναι η ζωή του, δεν το θέλουμε και εμείς αυτό. Αλλά πρέπει να διατηρήσουμε τις ελπίδες μας". Τα μέλη της ομάδας του Ζουλ, της Manor (πρώην Marussia) φορούν κόκκινα βραχιολάκια σε ένδειξη σεβασμού στο Μονακό. Στο περσινό Grand Prix ο Ζουλ τερμάτισε ένατος και έδωσε στην ομάδα τους πρώτους βαθμούς στην ιστορία της στη Φόρμουλα 1. "Ήταν το όνειρο του Ζουλ να κερδίσει βαθμούς στη Φόρμουλα 1 και το έκανε με τη Marussia. Βρισκόμου εκεί και ήμουν αρκετά τυχερός όταν τερμάτισε ο Ζουλ, να είμαι ο πρώτος άνθρωπος που αγκάλιασε. Ήταν μοναδικές στιγμές. Αρκετοί άνθρωποι σκέφτονται τον Ζουλ και του δίνουν δύναμη. Μπορεί να το νιώσει και είναι όμορφο".
Κυριακή 24 Μαΐου 2015
Η οικογένεια Μπιανκί περιμένει το χειρότερο σενάριο
"Το σημαντικό είναι πως ο Ζουλ είναι ζωντανός, αυτό είναι το σημαντικότερο για εμάς. Πολεμάει με όλα τα όπλα που διαθέτει, ωστόσο νευρολογικά δεν είμαι σίγορος πως μπορεί να κάνει πολλά τώρα. Βλέποντας τον να μάχεται δίνει ελπίδα σε όλους εμάς που τον αγαπάμε, είναι σημαντικό για εμάς. Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα, αν και μετά από λίγο ελπίζεις να γίνει ένα θαύμα. Κάθε μέρα είναι δύσκολη. Η κατάσταση του είναι στάσιμη. Δεν έχει παρουσιάσει τη νευρολογική πρόοδο που θα θέλαμε. Όταν σηκωνόμαστε κάθε πρωί, σκεφτόμαστε τη ζωή του Ζουλ, σκεφτόμαστε και το θάνατο του. Πρέπει να σκεφτούμε το θάνατο γιατί βρισκόμαστε σε μια κατάσταση όπου πολλά μπορούν να συμβούν. Είναι τρομερό. Νομίζω πως όλοι σταματήσαμε να ζούμε εκείνη τη μέρα, την 5η Οκτωβρίου, δεν το περιμένει κανείς. Ο Ζουλ δεν θέλει να είναι καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Δεν είναι η ζωή του, δεν το θέλουμε και εμείς αυτό. Αλλά πρέπει να διατηρήσουμε τις ελπίδες μας". Τα μέλη της ομάδας του Ζουλ, της Manor (πρώην Marussia) φορούν κόκκινα βραχιολάκια σε ένδειξη σεβασμού στο Μονακό. Στο περσινό Grand Prix ο Ζουλ τερμάτισε ένατος και έδωσε στην ομάδα τους πρώτους βαθμούς στην ιστορία της στη Φόρμουλα 1. "Ήταν το όνειρο του Ζουλ να κερδίσει βαθμούς στη Φόρμουλα 1 και το έκανε με τη Marussia. Βρισκόμου εκεί και ήμουν αρκετά τυχερός όταν τερμάτισε ο Ζουλ, να είμαι ο πρώτος άνθρωπος που αγκάλιασε. Ήταν μοναδικές στιγμές. Αρκετοί άνθρωποι σκέφτονται τον Ζουλ και του δίνουν δύναμη. Μπορεί να το νιώσει και είναι όμορφο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου