Ο Ναος της Φορμουλα 1 στην Ιταλια

Η πίστα της Μόντσα είναι ο Ναός της Φόρμουλα 1! Κι αν οι οδηγοί τρελαίνονται για το Σπα ή για την αίγλη μιας νίκης στο Μονακό, η πίστα που βρίσκεται μέσα σε ένα βασιλικό πάρκο βόρεια του Μιλάνου είναι το σπίτι όλων. Ιταλών και μη!Στη Μόντσα ζει και βασιλεύει ο Θεός της ταχύτητας. Και όπως κάθε Μεγαλοδύναμος απαιτεί θυσίες από τους πιστόυς του. Ανθρώπινο αίμα έχει χυθεί στη μήκους 5.8 χιλιομέτρων πίστα (σήμερα). 52 οδηγοί και περίπου 35 θεατές έχουν θυσιαστεί για την αγάπη τους στην αδρεναλίνη και στο περίφημο όριο.
Ο σπουδαιότερος Ιταλός οδηγών όλων των εποχών, ο Αλμπέρτο Ασκάρι, ο πρώτος μετά θάνατον παγκόσμιος πρωταθλητής, Αυστριακός Γιόχεν Ριντ και ο Σουηδός Θεός της στροφής, Ρόνι Πέτερσον όλοι συνάντησαν το θάνατο στη Μόντσα.
Σαν σήμερα πριν από πενήντα χρόνια ο αείμνηστος πλέον Φιλ Χιλ έγινε ο πρώτος παγκόσμιος πρωταθλητής από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο τίτλος του γράφτηκε με αίμα, καθώς ο φίλος του, τιμέιτ του στη Ferrari και αντίπαλος του στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος, ο Γερμανός Βόλφγκανγκ φον Τριπς είχε υποκύψει στα τραύματα του. Δεκατέσσερις θεατές τον ακολούθησαν στον άλλο κόσμο.
Στην απονομή ο Χιλ ενημερώθηκε για τον θάνατο του 33χρονου Γερμανού αριστοκράτη και άρχισε να κλαίει. Όπως καταλάβατε ο αγώνας συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε, όπως συμβαίνει πάντα.
Το "μικρόβιο" και η επίσκεψη στην Ελλάδα
Μέχρι την εμφάνιση του Μίκαελ Σουμάχερ ο Κόμης Φον Τριπς ήταν ο σπουδαιότερος Γερμανός οδηγός αγώνων. Η μητέρα του, η Κοντέσα Τέσα Μπέργκε φον Τριπς τον παρακαλούσε δεκαπέντε χρόνια να σταματήσει "αυτό το σκληρό παιχνίδι". Το οικογενειακό κάστρο Χέμερσμπαχ βρισκόταν κοντά στην πίστα του Νίρμπουργκρινγκ. Ο μοναχογιός της δεν θα μπορούσε να μη γοητευθεί από την ταχύτητα. Πρώτα οι μοτοσικλέτες και μετά τα αυτοκίνητα.
"Αγαπώ τους αγώνες", απαντούσε ο Φον Τριπς στις παρακλήσεις της μητέρας του. Τα χρήματα ήταν άφθονα και μπορούσε να έχει τα γρηγορότερα αυτοκίνητα στη διάθεση του. Αρκεί να το ήθελε! Αγωνιζόταν σε ολόκληρη την Ευρώπη και η χάρη του έφτασε και στη χώρα μας όπου αγωνίστηκε δύο φορές το 1957 και το 1958 στην ανάβαση της Πάρνηθας.
Τρίτη και φαρμακερή στη Μόντσα
Η πίστα στην... αυθεντική της μορφή ήταν επικίνδυνη. Ο αριστοκράτης με σπουδές γεωπονικής ή "Count Crash", όπως ήταν το παρατσούκλι του είχε "πληγωθεί" δύο φορές στην πίστα. Το 1956 η Ferrari που οδηγούσε ρόλαρε οκτώ φορές, δίχως να τραυματιστεί. Δύο χρόνια αργότερα μπήκε άτσαλα στην πρώτη στροφή και υπέστη κάταγμα στο πόδι που τον άφησε εκτός αγώνων μια ολόκληρη σεζόν.
Το 1961 οδηγούσε προσεκτικά. Ήταν κοντά στο στόχο του. Είχε δύο νίκες ήδη στο Εντρέ και στο Ζάντβορτ και ξεκινούσε τον αγώνα από την πολ ποζίσιον. Για πρώτη και τελευταία φορά. Περισσότεροι από 50.000 Ιταλοί βρίσκονταν στις κερκίδες, ορισμένοι και μπροστά από τα κιγκλιδώματα για να χειροκροτήσουν τις πέντε κατακόκκινες Ferrari.
Ο Φον Τριπς έκανε κακή εκκίνηση, άλλωστε η εκκίνηση δεν ήταν το δυνατό του σημείο. Στον 1ο γύρο ήταν πέμπτος πίσω από τρεις Ferrari (και του Χιλ) και από την πράσινη Lotus του ανερχόμενου αστέρα, Τζίμι Κλαρκ.
Ο Γερμανός πρωτοπόρος της βαθμολογίας είχε 42 γύρους μπροστά του για να βρεθεί στην πολυπόθητη πρώτη θέση. Τότε δεν υπήρχαν τακτικές, ούτε δεδομένα. Ανυπόμονος προσπέρασε την πρώτη Ferrari και ανέβηκε τέταρτος πίσω από τον Κλαρκ.
Βιάστηκε και δίχως να υπάρχει αρκετός χώρος, επιχείρησε να προσπεράσει τον Βρετανό σε δύσκολο σημείο. Ακούμπησαν τα δύο μονοθέσια. Πρώτα η Lotus ακολούθησε τρελή πορεία για να σταματήσει με τον Κλαρκ να γλυτώνει από θαύμα. Η Ferrari του Φον Τριπς όμως προσέκρουσε στον φράχτη, σκοτώνοντας πέντε θεατές επί τόπου οι οποίοι κάθονταν στον περιβάλλοντα χώρο της πίστας.