Νεο αντιο για τον μεγαλο Schumi

Eξι χρόνια μετά το πρώτο αντίο στη Formula 1, ο Μίκαελ Σουμάχερ ετοιμάζεται για το δεύτερο. Ο αγώνα στην Βραζιλία θα είναι ο τελευταίος για τον Γερμανό πολυπρωταθλητή, ο οποίος ελπίζει να τον απολαύσει και να ολοκληρώσει την καριέρα του με ένα θετικό αποτελέσμα. Ο 43χρονος πιλότος θεωρεί ότι ο αποχαιρετισμός στην πίστα του Ιντερλάγος θα είναι «λιγότερο συναισθηματικός» από ό,τι το 2006. Τότε, όπως αναφέρει, οι συνθήκες ήταν διαφορετικές, υπήρχε πολύ περισσότερη ένταση και ο ίδιος ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές του πρωταθλήματος, μεταξύ αυτών που μάχονταν για τον τίτλο. Τα ίδια περίπου όνειρα είχε όταν επέστρεψε το 2010 στην ενεργό δράση με την ομάδα της Mercedes. Αλλιώς όμως τα είχε σχεδιάσει και αλλιώς του ήρθαν, αφού η επάνοδός του μόνο επιτυχημένη δεν ήταν.

Αυτά τα τρία χρόνια δεν κατάφερε να σημειώσει ούτε μία νίκη και το μόνο που έχει να θυμάται είναι η τρίτη θέση στο φετινό GP της Βαλένθια. Μπορεί η αποχώρησή του να στερείται της λάμψης του 2006, αλλά εξακολουθεί να είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους πιλότους της Formula 1 με ρεκόρ που θα χρειαστεί να περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι κάποιος να καταφέρει να τα ισοφαρίσει ή και να τα ξεπεράσει. Μεταξύ αυτών μην ξεχνάμε τα επτά παγκόσμια πρωταθλήματα εκ των οποίων τα πέντε συνεχόμενα, τις 91 νίκες σε GP, τις 155 παρουσίες στο βάθρο των νικητών, τις 68 πολ ποζίσιον και τις 306 εκκινήσεις. Τα ρεκόρ των 13 νικών το 2004, των 19 διαδοχικών πόντιουμ την χρονιά 2001-2002 και των 24 συνεχόμενων τερματισμών μέσα στους βαθμούς, αποτελούν κίνητρα για τους εναπομείναντες πιλότους. Πέραν των αριθμών, θεωρείται ένας από τους πιλότους που έκαναν την διαφορά τα τελευταία χρόνια στον κόσμο του αθλήματος. Τελευταίος του στόχος είναι να αποχωρήσει δίνοντας έναν καλό αγώνα και γιατί όχι να χαρίσει μερικούς βαθμούς στην Mercedes, η οποία είναι άποντη στα τελευταία πέντε GP. Την πίστα του Ιντερλάγος την γνωρίζει αρκετά καλά και από αυτή έχει να θυμάται πέραν των τεσσάρων νικών, την τρίτη το 1993 (όταν είχε κερδίσει ο Σένα) και τις αναποδιές του 2006 που του στέρησαν τον τίτλο. Την ίδια στιγμή που ο Φερνάντο Αλόνσο με τη δεύτερη θέση που κατέλαβε, στέφθηκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής.