ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ F1

Η περσινή χρονιά κρίθηκε στις λεπτομέρειες, με τον Sebastian Vettel να κερδίζει την μονομαχία με τον Fernando Alonso. Η Red Bull ήταν συνολικά ανώτερη της Ferrari, όμως το ταλέντο και ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας του Ισπανού βοήθησαν να υπάρξει ένταση, σασπένς και θέαμα μέχρι τις τελευταίες στροφές του grand prix στο Interlagos του Sao Paolo. Θα είναι οι δυο οδηγοί πρωταγωνιστές και στο φετινό πρωτάθλημα; Μπορεί να μπουν σφήνα οι Button – Perez της McLaren ή ο Lewis Hamilton με την μετακόμισή του στην Mercedes; Έχει ο Kimmi Raikonnen κίνητρο για να κυνηγήσει την έκπληξη με την Renault; Ερωτήματα που θα απαντηθούν στους 19 αγώνες της φετινής περιόδου.

Δείτε την ιστορία των 11 ομάδων και το βιογραφικό των 22 οδηγών

Πόσα Grand Prix θα δω και σε ποια μέρη του κόσμου;

Ο Bernie Ecclestone ήθελε το πρωτάθλημα του 2013 να ξεκινήσει στις 17 Μαρτίου από την Μελβούρνη και θα ολοκληρωθεί στις 24 Νοεμβρίου στο Σάο Πάολο, αφού ενδιάμεσα γίνουν άλλοι 18 αγώνες. Το Grand Prix of America, το οποίο θα διεξαγόταν τον Ιούνιο στους δρόμους του New Jersey, δεν μπήκε τελικά στο πρόγραμμα, μεταφέρθηκε για την επόμενη περίοδο, δεν αντικαταστάθηκε και το… μενού θα έχει οριστικά 19 πιάτα.

Όσοι περίμεναν να δουν καινούργια πίστα, θα πρέπει να κάνουν υπομονή, καθώς του χρόνου εκτός από το New Jersey οι ομάδες θα κάνουν στάση και στο Sochi της Ρωσίας. Τι θα δούμε φέτος; Το Albert Park της Μελβούρνης (15-17/3), την Sepang της Κουάλα Λουμπούρ (22-24/3), το International Circuit της Σανγκάης (12-14/4) και εκείνο του Sakhir στο Μπαχρέιν (19-21/4), την θρυλική Catalunya στην Ισπανία (10-12/5), το μαγευτικό, αλλά αργό και… βασανιστικό Monte Carlo (23-26/5), το Circuit Gilles Villeneuve στο Montreal του Καναδά (7-9/6), το Silverstone (28-30/6), το Nurburgring που «παίζει» εναλλάξ με το Hockenheim (5-7/7) και το Hungaroring στην Βουδαπέστη (26-28/7). Αυτά στο πρώτο μισό. Ακολουθούν διακοπές για έναν μήνα και στη συνέχεια το δεύτερο κομμάτι της χρονιάς.

H… επανεκκίνηση θα γίνει στην πανέμορφη πίστα του Spa, στο Βέλγιο (23-25/8) και στη συνέχεια θα ακολουθήσουν κατά σειρά: Monza – Ιταλία (6-8/9), Marina Bay – Σιγκαπούρη (20-22/9), Yeongam – Κορέα (4-6/10), Suzuka – Ιαπωνία (11-13/10), Νέο Δελχί – Ινδία (25-27/10), Yas Marina Circuit – Abu Dhabi (1-3/11), Austin, Texas – ΗΠΑ (15-17/11) και Interlagos, Sao Paolo – Βραζιλία (22-24/11).

Ωραίο το πρόγραμμα. Ο αγώνας όμως πως διεξάγεται;

Οι ομάδες φτάνουν στον τόπο του… εγκλήματος στο ξεκίνημα της εβδομάδας του αγώνα. Την Παρασκευή οι μηχανικοί δοκιμάζουν διάφορα set-up στα μονοθέσια και οι οδηγοί «γράφουν» γύρους στην πίστα για να βρουν την καλύτερη ισορροπία. Υπάρχει μια πρωινή και μια μεσημεριανή/απογευματινή διαδικασία, στις οποίες μπορούν να πάρουν μέρος και οι δοκιμαστές κάθε ομάδας. Η τρίτη περίοδος γίνεται το Σάββατο, λίγες ώρες πριν την έναρξη των κατατακτήριων δοκιμών. Ουσιαστικά μιλάμε για την πρόβα τζενεράλε, καθώς οι δοκιμές μπορούν να κρίνουν σε μεγάλο ποσοστό την έκβαση του αγώνα για κάθε μονοθέσιο. Εκεί υπάρχουν επίσης τρεις περίοδοι. Έξι οδηγοί αποκλείονται στην πρώτη, άλλοι έξι στην δεύτερη και 10 παλεύουν στην Τρίτη για την πολύτιμη pole position.

 

Το κυρίως μενού γίνεται την Κυριακή. Κάθε grand prix διαρκεί περίπου 305 χιλιόμετρα (ή maximum 2 ώρες), με τον αριθμό των γύρων να προκύπτει από το μήκος κάθε πίστας. Στο Μonte Carlo, για παράδειγμα, η διαδρομή είναι υπερβολικά μικρή και η συνολική απόσταση που διανύουν τα μονοθέσια δεν ξεπερνάει τα 260 χιλιόμετρα. Σε περίπτωση ατυχήματος ή σύγκρουσης που εμποδίζει την φυσιολογική ροή του αγώνα, το Safety Car, μια Mercedes που χειρίζεται ο πρώην πιλότος Bernd Maylander, μπαίνει στην πίστα και οδηγεί σε χαμηλές ταχύτητες τα μονοθέσια. Μερικές στροφές πριν επιστρέψει στο pit lane, σβήνει τους «φάρους», ώστε οι οδηγοί να προετοιμαστούν για την –εν κινήσει- επανέναρξη του αγώνα.

Πολύ δεν τρέχουν τα... αυτοκινητάκια; Και πόσο καίνε;

Με σχετικά μικρούς κινητήρες 2.4 λίτρων V8 και κιβώτιο επτά σχέσεων, τα μονοθέσια της Formula 1 είναι ότι πιο άρτιο μπορεί να συναντήσει κανείς στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Για να διατηρηθεί το βάρος τους σε χαμηλά επίπεδα (περίπου στα 630-640 κιλά), πολλά από τα μέρη του είναι φτιαγμένα από ανθρακονήματα, ένα ελαφρύ, αλλά και πολύ ανθεκτικό υλικό. Η επιτάχυνσή τους (2.5 δευτερόλεπτα από τα 0 στα 100 χιλιόμετρα) είναι ένας εξωπραγματικός αριθμός. Και όλα αυτά με λιγότερους από 800 ίππους…

 

Όσο για την αεροδυναμική, αν κάποιος θελήσει να ασχοληθεί πραγματικά, θα μείνει στην κυριολεξία με ανοιχτό το στόμα. Ο τρόπος με τον οποίο κινείται στην πίστα ένα τέτοιο μονοθέσιο, σε ταχύτητες άνω των 200 χιλιομέτρων την ώρα, είναι απλά ασύλληπτος. Αν, τέλος, θεωρείτε ότι το αυτοκίνητό σας καταναλώνει πολλή βενζίνη, μάθετε ότι ένα μονοθέσιο χρειάζεται περίπου 75 λίτρα καυσίμου ανά 100 χιλιόμετρα αγώνα!

Και πες ότι συμβαίνει κάτι. Που θα σταματήσει ο οδηγός;

Μπορεί κάθε μονοθέσιο να μοιάζει με ένα μικρό τεχνολογικό θαύμα, όμως δεν μπορεί να βγάλει έναν αγώνα χωρίς να περάσει τουλάχιστον μια βόλτα από το pit lane. Εκεί θα αλλάξει τα φθαρμένα ελαστικά, θα απομακρύνουν οι μηχανικοί συντρίμμια από τους αεραγωγούς, θα αλλάξουν πτέρυγες που ίσως έχουν «τσακιστεί» από κάποια σύγκρουση. Ανεφοδιασμός καυσίμων δεν γίνεται από το 2009 κι έπειτα και γι’ αυτό οι χρόνοι έχουν μειωθεί σε τρομερό ποσοστό. Κάθε οδηγός ξεκινάει με το ρεζερβουάρ γεμάτο και κάνει την προσευχή του να είναι αρκετό για να τον στείλει μέχρι τον τερματισμό. Αν οι επικεφαλής της ομάδας έχουν κάνει σωστούς υπολογισμούς, τότε δεν θα έχει κανένα πρόβλημα.

 

Ο οδηγός μπορεί να ξεκινήσει όταν ο υπεύθυνος του… lollypop του δώσει την άδειά του. Τα pit stop ρουτίνας, στα οποία δεν υπάρχουν προβλήματα εκτός προγράμματος, μπορεί να διαρκέσουν γύρω στα 3 δευτερόλεπτα! Σε αυτό το διάστημα αντικαθίστανται 4 ελαστικά και γίνονται καθαρισμοί/τροποποιήσεις σε σημεία που υπάρχει ανάγκη. Το μονοθέσιο επιστρέφει στην πίστα με τον περιοριστή ταχύτητας στα 80 χιλιόμετρα την ώρα.

Πως θα βαθμολογήσουμε όσους τερμάτισαν;

Λένε πως στον αθλητισμό ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος το απόλυτο τίποτα. Σε έναν νοκ-άουτ αγώνα ίσως και να είναι αυτή η πραγματικότητα. Σε έναν «μαραθώνιο» όπως το πρωτάθλημα της Formula 1, κάθε οδηγός έχει ένα «σακούλι» στο οποίο άλλες φορές ρίχνει πολλούς και άλλες φορές λιγότερους πόντους. Στο τέλος της χρονιάς κάνει το ταμείο του και κρίνεται ανάλογα. Σίγουρα, λοιπόν, στο συγκεκριμένο άθλημα ο δεύτερος, ο τρίτος και οι υπόλοιποι της πρώτης 10άδας δεν είναι εντελώς χαμένοι. Ο τρόπος βαθμολόγησης είναι ο εξής:

1 θέση: 25 πόντοι 2 θέση: 18 πόντοι 3 θέση: 15 πόντοι 4 θέση: 12 πόντοι 5 θέση: 10 πόντοι 6 θέση: 8 πόντοι 7 θέση: 6 πόντοι 8 θέση: 4 πόντοι 9 θέση: 2 πόντοι 10 θέση: 1 πόντος

Οι αλλαγές στους κανονισμούς

Μέχρι πέρυσι οι οδηγοί είχαν την δυνατότητα να χρησιμοποιούν το DRS (Drag Reduction System) κατά το δοκούν σε όποιο σημείο της πίστας ήθελαν κατά την διάρκεια των κατατακτήριων δοκιμών. Από φέτος ο συγκεκριμένος κανονισμός αλλάζει και κάθε πιλότος μπορεί να κάνει χρήση του συγκεκριμένου «βοηθήματος» αποκλειστικά στις ζώνες που ισχύουν και στους αγώνες της Κυριακής.

Οι ομάδες της F1 "πυροβολούν" και στο μοντάζ

Η αποχώρηση της HRT άφησε 11 ομάδες ετοιμοπόλεμες και 22 οδηγοί θα παλεύουν στις κατατακτήριες δοκιμές. Έξι οδηγοί θα αποκλείονται στην πρώτη περίοδο (αντί για επτά) και άλλοι έξι στην δεύτερη, ώστε να μένουν στην τρίτη και πιο καθοριστική οι 10 που θα διεκδικούν την pole position.

Μικρά, αλλά ενδιαφέροντα στοιχεία

* Περίπου 120 χιλιόμετρα ζωής έχει ένα ελαστικό. Κάθε οδηγός μπορεί να χρησιμοποιήσει 11 σετ για στεγνές συνθήκες, 4 intermediate σετ και άλλα 3 για βρεγμένο οδόστρωμα. Υπάρχουν έξι διαφορετικές κατηγορίες, τις οποίες μπορεί να ξεχωρίσει κανείς από το χαρακτηριστικό χρώμα που υπάρχει περιμετρικά σε κάθε ελαστικό. Τα super-soft έχουν κόκκινο χρώμα, τα soft κίτρινο, τα medium λευκό, τα hard πορτοκαλί, τα intermediate πράσινο και τα wet μπλε. Ένα intermediate ελαστικό μπορεί να «διώξει» 25 λίτρα νερού ανά δευτερόλεπτο, ενώ ένα wet φτάνει μέχρι και τα 60.

* Περισσότερα από 600 εκατομμύρια άτομα παρακολουθούν (κατά μέσο όρο) τα grand prix της Formula 1 σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Είτε σε ζωντανή μετάδοση, είτε σε μαγνητοσκόπηση. Τεράστια νούμερο, αν σκεφτεί κανείς ότι το 2001 οι οπαδοί του αθλήματος υπολογίζονταν στα 54-55 εκατομμύρια παγκοσίως. Να είναι καλά ο Ecclestone, ο οποίος ξεκίνησε να ασχολείται στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και κατάφερε να χτίσει έναν Κολοσσό που συναρπάζει, συγκινεί και έχει φανατικό κοινό.

* Ξέρετε πόσο κοστίζει σε μια ομάδα η συμμετοχή της στο πρωτάθλημα της Formula 1; Φέτος περισσότερο από ποτέ, καθώς το ποσό ανέβηκε από τις 397.000 δολάρια στις 500.000 δολάρια! Σε αυτό προσθέστε και ένα ποσό που πληρώνει κάθε ομάδα για κάθε βαθμό που κέρδισε την περσινή σεζόν. Η πρωταθλήτρια Red Bull, για παράδειγμα, έβγαλε από τα ταμεία της ακόμη 3.260.000 δολάρια, νούμερο που προκύπτει από τους 460 βαθμούς που κατέκτησαν ο Sebastian Vettel και ο Mark Webber το 2012…