ΧΑΜΙΛΤΟΝ 'Η ΡΟΣΜΠΕΡΓΚ; ΙΔΟΥ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

Του ΓΙΑΝΝΗ-ΜΑΡΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Formula 1. Ενας μαγικός κόσμος με δραματικές αλλαγές, ανακατατάξεις και συνεχείς αλλαγές. Μια εντελώς απρόβλεπτη πραγματικότητα, με την οποία πρέπει πάντα να συμβιβάζονται οι πρωταγωνιστές της. Πόσες φορές κατά το παρελθόν, άλλωστε, δεν βρεθήκαμε να περιμένουμε με κομμένη την ανάσα τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς για να μάθουμε ποιος θα είναι ο παγκόσμιος πρωταθλητής. Πλείστα τα παραδείγματα, κάποια χαρακτηριστικά εκ των οποίων σας παρουσιάζουμε.

1950, πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα της ιστορίας. Μόντσα. Τρεις πιλότοι, ο Νίνο Φαρίνα, ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο και ο Λουίτζι Φατζιόλι διεκδικούν τον τίτλο στον τελευταίο από τους επτά αγώνες της χρονιάς. Μέχρι τα μισά του αγώνα ο Φάντζιο κυνηγά μανιασμένα τον πρωτοπόρο Φαρίνα. Μέχρι που το κιβώτιο της Alfa Romeo τον προδίδει. Αν και ο Αργεντινός επέστρεψε στον αγώνα με το μονοθέσιο του teammate του, Πιέρο Ταρούφι, η νίκη του Φαρίνα τού χάρισε τον πρώτο τίτλο στην ιστορία της Formula 1.

1976, Ιαπωνία

Μια σεζόν την οποία ο Νίκι Λάουντα θέλει να ξεχάσει. Οχι μόνο λόγω του τρομακτικού ατυχήματός του στο Νίρμπουργκρινγκ, αλλά και διότι έφτασε να διεκδικεί τον τίτλο στον τελευταίο αγώνα από τον Τζέιμς Χαντ. Στην πίστα του Φούτζι στην Ιαπωνία, όμως, τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως περίεργα, με τον Λάουντα να αποχωρεί μετά τον πρώτο γύρο, διαμαρτυρόμενος για τη διεξαγωγή του αγώνα υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες. Ο Χαντ, ο οποίος λόγω κλαταρίσματος βρέθηκε πέμπτος, δύο γύρους πριν από το φινάλε πέρασε τον Αλαν Τζόουνς και τον Κλέι Ρεγακτσόνι και πήρε τον τίτλο για μόλις έναν βαθμό!

1984, Πορτογαλία

Η πιο μικρή διαφορά που έκρινε πρωταθλητή. Στο Εστορίλ ο Αλέν Προστ ήθελε τη νίκη και ταυτόχρονα να μην είναι δεύτερος ο Νίκι Λάουντα. Κάτι που εντέλει δεν συνέβη, καθώς ναι μεν ο «κύριος καθηγητής» πανηγύρισε την έβδομη νίκη του στη σεζόν, όμως ο Αυστριακός, χωρίς να αγχωθεί, πέρασε δεύτερος τη γραμμή του τερματισμού και πήρε τον τίτλο με διαφορά μισού βαθμού!

1986, Αυστραλία

Ο Νάιτζελ Μάνσελ ταξίδεψε στην Αδελαϊδα ως το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, καθώς του αρκούσε να τερματίσει τρίτος. Ομως το κλαταρισμένο ελαστικό στον 64ο γύρο τον έβγαλε πρόωρα εκτός μάχης, με τον Νέλσον Πικέ και τον Αλέν Προστ να μένουν μόνοι τους στη διεκδίκηση του τίτλου. Η Williams επέλεξε να τραβήξει τον Βραζιλιάνο στα πιτς για φρέσκα ελαστικά λίγο πριν από το φινάλε κι ο Προστ παίρνοντας τη νίκη εξασφάλισε τον τίτλο.

1994, Αυστραλία

«Τελικός» ανάμεσα στον Μίχαελ Σουμάχερ και τον Ντέμον Χιλ. Μια μάχη που κρίθηκε με τρόπο που πολλοί επέκριναν, μια και η επαφή των δύο έθεσε τον Σουμάχερ αμέσως εκτός αγώνα, την ώρα που ο Χιλ με δυσκολία επέστρεφε στα πιτς για να εγκαταλείψει με τη σειρά του. Και τον «Σούμι» να χαμογελά για την κατάκτηση του πρώτου τίτλου της καριέρας του στη Formula 1.

1997, Ισπανία

Ο Μίχαελ Σουμάχερ έφτασε στη Χερέθ προηγούμενος με έναν βαθμό του Ζακ Βιλνέβ. Ο Γαλλοκαναδός εκκίνησε από την pole position, όμως για ακόμα μία φορά ο «Σούμι» επέλεξε την τακτική της επαφής για να σιγουρέψει τον τίτλο. Μόνο που κατέληξε στην αμμοπαγίδα, την ώρα που ο Βιλνέβ, τερματίζοντας τρίτος, εξασφάλισε τον τίτλο. Κάτι που θα συνέβαινε ούτως ή άλλως στη συνέχεια, μια και ο Σουμάχερ αποκλείστηκε από το πρωτάθλημα.

2008, Βραζιλία

Πώς αισθάνεται, άραγε, ένας πιλότος ο οποίος είναι παγκόσμιος πρωταθλητής για 15''; Ο Φελίπε Μάσα το γνωρίζει πολύ καλά, μια και για τόσο μικρό διάστημα κράτησε τον τίτλο στα χέρια του. Διότι στη βρεγμένη άσφαλτο του Ιντερλάγκος ο Τίμο Γκλοκ δεν μπορούσε να ελέγξει την Toyota με τα σλικ ελαστικά, ο Χάμιλτον τον πέρασε λίγα μέτρα πριν από τον τερματισμό και με την πέμπτη θέση ο Βρετανός εξασφάλισε τον πρώτο τίτλο της καριέρας του.

2010, Αμπου Ντάμπι

Τέσσερις πιλότοι διεκδικούν τον τίτλο. Ο Φερνάντο Αλόνσο με τους 246 βαθμούς ήταν το μεγάλο φαβορί, ο Μαρκ Γουέμπερ είχε 238, ο Σεμπάστιαν Φέτελ 231 και ο Λιούις Χάμιλτον 222. Ο Φέτελ εκίνησε από την pole position, ο Αλόνσο κατάφερε να βρεθεί μπροστά από τον Αυστραλό, όμως κόλλησε πίσω από τον Πετρόφ. Ο Ρώσος δεν επέτρεψε στον Αλόνσο να περάσει, ο Φέτελ πήρε τη νίκη και περίπου 30'' μετά τον τερματισμό του ενημερώθηκε πως ο Αλόνσο ήταν έβδομος. Αυτός ήταν ο πρώτος από τους τέσσερις σερί τίτλους του Γερμανού.