Τελικά πόσο ασφαλής είναι η Formula1;

Κατά τη διάρκεια της άδειάς μου ενημερώθηκα για τον θάνατο του Ζουλς Μπιανσί, αφού ο Γάλλος υπέκυψε στα τραύματά του όντας σε κώμα από τον περασμένο Οκτώβριο, όταν είχε το πολύ σοβαρό ατύχημα στη Σουζούκα. Πλέον, έχω την ευκαιρία να γράψω λίγα πράγματα γι' αυτό και θα σταθώ στο θέμα της ασφάλειας. «Αν επέλεγες να έχεις ένα ατύχημα σήμερα, θα επέλεγες ένα μονοθέσιο της Formula1 σήμερα επειδή είναι πιο ασφαλές από ποτέ», δήλωσε ο Μπέρνι Έκλεστοουν στον ραδιοφωνικό σταθμό του BBC. Όμως, εδώ πέρα έρχεται να προστεθεί το εξής ερώτημα: «Τελικά πόσο ασφαλής είναι η Formula1;». Γιατί αυτό το ερώτημα; Διότι όσα γίνονται τα τελευταία χρόνια (οι μεγάλες και σαρωτικές αλλαγές στους κανονισμούς, που αλλάζουν συνεχώς την τελευταία δεκαετία), έχουν γίνει για να είναι πιο ασφαλές το άθλημα που λέγεται Formula1. Η αλήθεια είναι ότι από το 1994 στην Ίμολα και τον Άιρτον Σένα είχαμε να δούμε τραγωδία στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ωστόσο, όταν μετά από τόσα χρόνια έχεις κάνει τα πάντα με στόχο την ασφάλεια και γίνεται ένα συμβάν που κοστίζει ζωή (ακόμα και μετά από μάχη περίπου δέκα μηνών), τότε μάλλον κάποιον κοροϊδεύεις! Πρωτίστως, βέβαια, τον εαυτό σου και μετά τους υπόλοιπους. Άλλωστε, ο κίνδυνος πάντα θα υπάρχει. Όποιος τρέχει σε μηχανοκίνητα σπορ γνωρίζει πολύ καλά ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσει και κινδύνους. Ειδάλλως, καλύτερα να πάει σπίτι του! Οπότε, οι ιθύνοντες του σπορ ας μην κοροϊδεύουν άλλο κι ας φέρουν πίσω την αίγλη που έχει χαθεί. Μακάρι να μην ξαναγίνουν τέτοια συμβάντα, αλλά όπως είπα ο μηχανοκίνητος αθλητισμός κρύβει και κινδύνους. Όσο για το ποιος φταίει, άλλο... τροπάριο κι αυτό! Για μένα οι άνθρωποι που ευθύνονται για τις... πρασινοκιτρινοκοκκινομπλε σημαίες!!! Γιατί εγώ από τότε έχω δει στο βίντεο να κυματίζουν και πράσινες σημαίες, που σημαίνει ότι μπορείς να πας με... όσο πάει το μονοθέσιο. Αν υπάρχει πιθανότητα να έκανε λάθος ο Μπιανσί; Σίγουρα και υπάρχει.
Αλλά όταν υπάρχει γερανός και απομακρύνει άλλο μονοθέσιο, τότε βγάζεις αυτοκίνητο ασφαλείας στην πίστα, ώστε να ελαττώσουν άπαντες ταχύτητα και να μην υπάρχει περιθώριο λάθους. Τέλος, θα πω λίγα πράγματα για τον Μπιανσί. Δε μ' ενδιαφέρει πώς θα εξελισσόταν και αν θα έπαιρνε τη θέση του Κίμι Ραϊκόνεν στη Ferrari (για εκεί προοριζόταν, σύμφωνα με τον Λούκα ντι Μοντετσεμόλο) και και και... Το σημαντικό είναι ότι έφυγε άδικα από τη ζωή ένα παιδί 25 ετών και πως οι γονείς του και οι συγγενείς του δε θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να τον ξαναδούν. Είχε όνειρα και φιλοδοξίες και ένα πρωινό (για μας εδώ στην Ελλάδα) στη Σουζούκα αρκούσε να του... κόψει το νήμα. Παρά την όποια μάχη έδωσε, δεν τα κατάφερε. Κάθε μέρα που περνούσε ήταν και πιο δύσκολη μέχρι που ακόμα και ο ίδιος του ο πατέρας δεν πίστευε ότι θα πάνε καλά τα πράγματα και λίγες ημέρες αργότερα ήρθαν τα δυσάρεστα. Ας είναι, λοιπόν, ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει και θα ευχηθώ να μην έχουμε άλλα τέτοια συμβάντα, παρά το γεγονός ότι είναι πολύ πιθανόν (τον λόγο τον είπα πιο πριν).