ΠΟΣΟ ΝΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΜΟΝΟΘΕΣΙΟ;
Πόσα χρήματα θα πρέπει λοιπόν να διαθέσει κανείς για να αποκτήσει ένα μονοθέσιο ίδιο με αυτό που οι πιλότοι της Φόρμουλα 1 αγωνίζονται για τη δόξα αλλά και για κάτι παραπάνω από το ψωμί τους; Φυσικά δεν μιλάμε για τα τρέχοντα, ούτε για αυτά που έχουν αποσυρθεί πριν λίγα χρόνια. Ο λόγος για όσα έχουν μια 10ετία+ στην πλάτη τους και βέβαια στην καλύτερη των περιπτώσεων έχουν κι ένα pedigree, που καθορίζεται από τον οδηγό τους, από τη συμμετοχή τους σε αγώνες και από τις θέσεις που είχαν τερματίσει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ferrari F1-89, με τον εσωτερικό κωδικό 640 του 1989, η οποία τότε είχε θεωρηθεί επαναστατική, γιατί ήταν η πρώτη με ηλεκτρονικά ελεγχόμενο κιβώτιο με paddles. H 640 είχε σχεδιασθεί από τον John Barnard, είχε 600 άλογα, ενώ αυτή με τον αριθμό πλαισίου 110 την οδηγούσε ολόκληρη τη σαιζόν και μέχρι το γερμανικό Γκαρν Πρι ο Αυστριακός Gerhard Berger. Στη συνέχεια το συγκεκριμένο μονοθέσιο ήταν το πρώτο που χρησιμοποίησε για τις δοκιμές του ο Alain Prost, που είχε τότε πρωτοπάει στη Ferrari, ενώ στην πορεία αναπαλαιώθηκε από τη Ferrari Classiche και μετά το τέλος των εργασιών δοκιμάστηκε στο Mugello.
H τιμή αυτού του μονοθεσίου της Ferrari κυμαίνεται από 600.000 έως 900.000 ευρώ, ενώ με 160.000 το πολύ ευρώ μπορεί να πάρει κανείς ένα από τα πρώτα turbo μονοθέσια της F1, η Renault RE30B του 1982 και μάλιστα το συγκεκριμένο με τον αριθμό πλαισίου 117 που είχε οδηγήσει ο Rene Arnoux σε 8 συνολικά Γκραν Πρι και με το οποίο είχε πετύχει τρεις φορές τον καλύτερο χρόνο στα δοκιμαστικά. Είναι έτοιμο προς χρήση, με μια μικρή μετατροπή στα ηλεκτρονικά του προκειμένου η εκκίνησή του να είναι πιο εύκολη, ενώ η απόδοσή του φτάνει τους 560 ίππους.
Σαφώς πιο ακριβή, καθώς κοστίζει από 215.000 έως 285.000 ευρώ, είναι η Tyrrell 010-Ford, που είχε χρησιμοποιηθεί τις σαιζόν 1980 και 1981, με τον κινητήρα Cosworth της να αποδίδει 475 ίππους. Τα συγκεκριμένο μονοθέσιο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο Γκραν Πρι του Μονακό το 1980, με τον DerekDaly στο τιμόνι, ο οποίος συμμετείχε σε ένα ατύχημα κατά την εκκίνηση. Το μονοθέσιο επισκευάστηκε και φυσικά χρησιμοποιήθηκε στους επόμενους αγώνες της σαιζόν.
Φυσικά στην πιάτσα των ιστορικών μονοθεσίων, όπως αναφέρει το carzine, υπάρχουν διαθέσιμα και πιο παλιά, με εξίσου πλούσιο αν όχι και πλουσιότερο pedigree, όπως π.χ. μια Brabham BT20-Repco του 1966, η οποία εκτιμάται γύρω στις 700.000 ευρώ ή η Bugatti T35B που είχε κερδίσει τον πρώτο Γκραν Πρι στο πριγκηπάτο το 1929 και κοστίζει περίπου1.000.000 ευρώ ή η Lancia D50 με τα χαρακτηριστικά πλευρικά ρεζερβουάρ, που είναι επίσημη ρέπλικα του μονοθεσίου του 1954 και κοστολογείται γύρω στις 900.000 ευρώ.
Πόσα χρήματα θα πρέπει λοιπόν να διαθέσει κανείς για να αποκτήσει ένα μονοθέσιο ίδιο με αυτό που οι πιλότοι της Φόρμουλα 1 αγωνίζονται για τη δόξα αλλά και για κάτι παραπάνω από το ψωμί τους; Φυσικά δεν μιλάμε για τα τρέχοντα, ούτε για αυτά που έχουν αποσυρθεί πριν λίγα χρόνια. Ο λόγος για όσα έχουν μια 10ετία+ στην πλάτη τους και βέβαια στην καλύτερη των περιπτώσεων έχουν κι ένα pedigree, που καθορίζεται από τον οδηγό τους, από τη συμμετοχή τους σε αγώνες και από τις θέσεις που είχαν τερματίσει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ferrari F1-89, με τον εσωτερικό κωδικό 640 του 1989, η οποία τότε είχε θεωρηθεί επαναστατική, γιατί ήταν η πρώτη με ηλεκτρονικά ελεγχόμενο κιβώτιο με paddles. H 640 είχε σχεδιασθεί από τον John Barnard, είχε 600 άλογα, ενώ αυτή με τον αριθμό πλαισίου 110 την οδηγούσε ολόκληρη τη σαιζόν και μέχρι το γερμανικό Γκαρν Πρι ο Αυστριακός Gerhard Berger. Στη συνέχεια το συγκεκριμένο μονοθέσιο ήταν το πρώτο που χρησιμοποίησε για τις δοκιμές του ο Alain Prost, που είχε τότε πρωτοπάει στη Ferrari, ενώ στην πορεία αναπαλαιώθηκε από τη Ferrari Classiche και μετά το τέλος των εργασιών δοκιμάστηκε στο Mugello.
H τιμή αυτού του μονοθεσίου της Ferrari κυμαίνεται από 600.000 έως 900.000 ευρώ, ενώ με 160.000 το πολύ ευρώ μπορεί να πάρει κανείς ένα από τα πρώτα turbo μονοθέσια της F1, η Renault RE30B του 1982 και μάλιστα το συγκεκριμένο με τον αριθμό πλαισίου 117 που είχε οδηγήσει ο Rene Arnoux σε 8 συνολικά Γκραν Πρι και με το οποίο είχε πετύχει τρεις φορές τον καλύτερο χρόνο στα δοκιμαστικά. Είναι έτοιμο προς χρήση, με μια μικρή μετατροπή στα ηλεκτρονικά του προκειμένου η εκκίνησή του να είναι πιο εύκολη, ενώ η απόδοσή του φτάνει τους 560 ίππους.
Σαφώς πιο ακριβή, καθώς κοστίζει από 215.000 έως 285.000 ευρώ, είναι η Tyrrell 010-Ford, που είχε χρησιμοποιηθεί τις σαιζόν 1980 και 1981, με τον κινητήρα Cosworth της να αποδίδει 475 ίππους. Τα συγκεκριμένο μονοθέσιο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο Γκραν Πρι του Μονακό το 1980, με τον DerekDaly στο τιμόνι, ο οποίος συμμετείχε σε ένα ατύχημα κατά την εκκίνηση. Το μονοθέσιο επισκευάστηκε και φυσικά χρησιμοποιήθηκε στους επόμενους αγώνες της σαιζόν.
Φυσικά στην πιάτσα των ιστορικών μονοθεσίων, όπως αναφέρει το carzine, υπάρχουν διαθέσιμα και πιο παλιά, με εξίσου πλούσιο αν όχι και πλουσιότερο pedigree, όπως π.χ. μια Brabham BT20-Repco του 1966, η οποία εκτιμάται γύρω στις 700.000 ευρώ ή η Bugatti T35B που είχε κερδίσει τον πρώτο Γκραν Πρι στο πριγκηπάτο το 1929 και κοστίζει περίπου1.000.000 ευρώ ή η Lancia D50 με τα χαρακτηριστικά πλευρικά ρεζερβουάρ, που είναι επίσημη ρέπλικα του μονοθεσίου του 1954 και κοστολογείται γύρω στις 900.000 ευρώ.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Write σχόλια